ภาวะ “กลืนไม่เข้า คายไม่ออก” ทางการเมือง ตอนที่ 2/3

Dr Kriengsak Chareonwongsak
Senior Fellow, Harvard Kennedy School , Harvard University
kriengsak@kriengsak.com, kriengsak.com, drdancando.com

ทางแก้ปัญหาเฉพาะหน้า..ยากลำบาก แต่พอเป็นไปได้หากยอม “ถอย” คนละก้าว รัฐบาลไม่ควรจะสลายการชุมนุมด้วยความรุนแรง หรือประกาศใช้ พ.ร.ก.ฉุกเฉิน หรือ พ.ร.บ.ความมั่นคง เพราะเท่ากับเป็นการขยายความขัดแย้งให้รุนแรงมากขึ้น ซึ่งอาจนำมาซึ่งการสูญเสียต่อชีวิตและทรัพย์สิน แต่ควรเปิดใจ “ยอมถอยเพื่อเจรจา” โดยใช้ช่องทางรัฐสภาใช้เป็นเวทีในการสื่อสารข้อเรียกร้องและข้อกล่าวหาของพันธมิตร และให้สมาชิกรัฐสภาเสนอทางออกในการแก้วิกฤตในขณะนี้อย่างเร่งด่วน โดยเฉพาะเงื่อนไขที่ว่า ภายใน 4 ปีนี้ รัฐบาลจะไม่ริเริ่มแก้ไขรัฐธรรมนูญ ในขณะเดียวกัน ฝ่ายพันธมิตรควร “ถอยหนึ่งก้าวเพื่อให้ระบบเดินไป” นั่นคือ ยอมรับกระบวนการประชาธิปไตยที่เสียงส่วนใหญ่เลือกเข้ามาบริหารประเทศ และยินดีใช้กลไกการมีส่วนร่วมตามกติกาที่กำหนดไว้ในรัฐธรรมนูญร่วมกับประชาชนทั่วประเทศ ในการกำกับและตรวจสอบการทำงานของรัฐบาล

ทางแก้ปัญหาในระยะยาว...สร้างการเมืองสีขาว ผมมองว่า ความขัดแย้งนี้ ส่วนหนึ่งเป็นผลพวงจากวัฒนธรรมทางการเมืองของไทย แม้ประชาชนจะมีสิทธิในการออกเสียงเลือกผู้แทน แต่ถ้ายังสามารถเลือกตัวแทนตามระบบอุปถัมภ์ เลือกตามพวกพ้อง หรือผลประโยชน์ต่างตอบแทน และหากพรรคการเมืองยังคงเป็นพรรค “นายทุน” มากกว่าพรรคของประชาชน ย่อมต้องเกิดสภาพความขัดแย้งเช่นนี้อย่างต่อเนื่อง ทั้งนี้เพราะคนส่วนใหญ่ของประเทศเห็นชอบที่จะเลือกผู้แทนลักษณะเช่นนี้ ส่วนคนอีกกลุ่มหนึ่งซึ่งมีเสียงน้อยกว่า มักเป็นคนชั้นกลางหรือคนในเมืองกลับเลือกตัวแทนอีกรูปแบบหนึ่ง แต่ในที่สุดย่อมไม่ได้เสียงมากพอที่จะเป็นตัวแทนในการบริหารประเทศ

ตอนที่ 1   ตอนที่ 2   ตอนที่ 3